تفال به حافظ امروز شنبه 23 مهرماه 1401
به گزارش وبلاگ 8 شارژ، فال گرفتن از آثار ادبی، از باور های کهن این مرز و بوم است. در گذر زمان ساکنان این خاک به ادیبانی که گمان می بردند بهره ای از کلام حق دارند رجوع می شد. با این حال، اما در گذر زمان تنها تفال به حافظ در فرهنگ عامیانه ما به جای مانده است.
از من جدا مشو که توام نور دیده ای
آرام جان و مونس قلب رمیده ای
از دامن تو دست ندارند عاشقان
پیراهن صبوری ایشان دریده ای
از چشم بخت خویش مبادت گزند از آنک
در دلبری به غایت خوبی رسیده ای
منعم مکن ز عشق وی ای مفتی زمان
معذور دارمت که تو او را ندیده ای
آن سرزنش که کرد تو را دوست حافظا
بیش از گلیم خویش مگر پا کشیده ای
توضیح لغت: پیراهن صبوری: جامه شکیب/ چشم بخت: دیده طالع
تفسیر عرفانی:
از کنارم مرو که روشنایی بخش چشمانم و همدم قلب یرگشته ام هستی. در مفهوم این شعر می توان گفت دلدادگان حضرت دوست، در راستا عشق ورزی سر از پا نمی شناسند و صبر و شکیب ندارند، چرا که سایه سار وجود او آرامش را برایشان به ارمغان می آورد. هر آن که خیالی از دوست به دلش نقش نشده باشد، عشق به دوست در خاطرش نمی گنجد. از این رو، در دایره عشق جا نمی گیرد.
تعبیر غزل:
اگر می خواهی به خواسته خودت برسی، باید بخت و اقبال هم با شما کمک کند، وگرنه پیروز نخواهی شد. خوشبختانه شما راه مناسبی را در پیش گرفته ای، اما شرایط به گونه ای است که معلوم نیست همه چیز بر وفق مراد پیش رود.
منبع: فرارو