آلودگی هوا می تواند افراد را به سوی خودکشی سوق دهد! - وبلاگ 8 شارژ

به گزارش خبرنگاران به نقل از اکونومیست، کلودیا پرسیکو و دیوید مارکوت از دانشگاه آمریکایی در واشنگتن موارد خودکشی را در سراسر آمریکا در فاصله سال های 2003 تا 2010 میلادی مورد ارزیابی قرار دادند. آنان ارتباط میان این ذرات ریز و ذرات ریز هوایی که با نام PM2.5 شناخته می شوند را مورد ارزیابی قرار دادند. این ذرات به علت آن که کم تر از 2.5 میکرون هستند می توانند به وسیله ریه ها وارد جریان خون شوند.

اندازه خودکشی به دلایل زیادی فرق دارد. بنابراین، آن دو پژوهشگر بر ارتباط تغییرات روزانه در تعداد موارد خودکشی در مکان های خاص با سطوح آلودگی هوا ناشی از تغییر جهت باد تمرکز کردند. برای مثال، در بوستون ساکنان شمال شرقی آنجا که از منطقه ها صنعتی وارد شهر می شوند هوا را با پنج میکروگرم در متر مکعب PM2.5 بیش از ساکنان غربی از استان ماساچوست دریافت می نمایند. پژوهشگران این الگوهای آلودگی مربوط به باد را برای هر شهرستان در آمریکا مورد ارزیابی قرار داده و آن را با آمار خودکشی روزانه مطابقت دادند.

تجزیه و تحلیل آنان که به عنوان مقاله ای به وسیله دفتر ملی پژوهش های مالی در کمبریج در ماساچوست منتشر شد، نشان داد که یک میکروگرم بر متر مکعب در PM2.5 در یک مکان تعیین با افزایش میانه نرخ روزانه خودکشی مرتبط است. اگر این افزایش تنها کم تر از 0.5 درصد اما در مدتی زمانی طولانی ادامه یابد پذیرش در بیمارستان برای اقدام به خودکشی، افزایشی 50 درصد دارد.

نتیجه گیری التهابی

این نتایج حتی زمانی که عواملی مانند دما و پوشش ابر نیز تحت کنترل قرار گرفتند قوی بودند و نشان می دهد می تواند بر خلق و خوی افراد تاثیر بگذارد و هم با جهت باد مرتبط باشد. با این وجود، تنوع جغرافیایی وجود داشت. دکتر پرسیکو و دکتر مارکوت دریافتند که تاثیر آلودگی بر اندازه خودکشی در شهرستان های فقیرتر در نقاطی که نرخ بیکاری بالاتری وجود دارد و در منطقه های که قوانین لیبرال تری در خصوص مالکیت اسلحه دارند، در بیش ترین سطح واقع شده است؛ زیرا دسترسی به سلاح گرم خودکشی احتمالی را آسان تر نموده و فکر را تبدیل به عمل می نماید.

آنان اشاره می نمایند کیفیت بد هوا باعث بدتر شدن خلق و خوی افراد می گردد که به نوبه خود احتمال این که فردی افکار خودکشی را تجربه کند افزایش می دهد. در یک تحلیل جداگانه آنان داده هایی از نظرسنجی هایی که از افراد در خصوص خلق و خو و شرایط روانی شان سوال پرسیده شده بود را گردآوری و ارزیابی کردند. آنان این موضوع را مورد آنالیز قرار دادند که آیا پاسخ ها به سطح آلودگی در شهرهای محل زندگی پاسخ دهندگان در ماه های منتهی به نظرسنجی مرتبط بوده است یا خیر.

آنان دریافتند که یک روز اضافی در یک ماه معمولی که در آن سطوح PM2.5 بالاتر از 35 میکروگرم بر متر مکعب بود با افزایش ناچیز اما ثابتی در تعداد دفعاتی که افراد گزارش می دهند احساس افسردگی می نمایند، از انجام کارها لذت نمی برند یا خسته هستند و یا فاقد انرژی می باشند مرتبط است. هم چنین، آنان افزایش حدود 1 درصدی تعداد افرادی که از سوی پزشک مبتلا به افسردگی تشخیص داده شده بودند را مشاهده کردند.

نتایج پژوهش های قبلی نشان داده که آلودگی و به طور خاص انواع PM2.5 می تواند باعث واکنش التهابی در اندام هایی از جمله مغز گردد. بسیاری از پژوهشگران بر این باورند که التهاب ممکن است عملکرد طبیعی مسیرهای پاداش مغز را که برای تنظیم خلق و خوی فرد مهم می باشند را مختل نماید. بعضی از آزمایش ها نشان داده اند که داروهای ضد التهابی می توانند خلق و خوی افراد مبتلا به افسردگی را بهبود بخشند.

سایر مطالعات نشان داده اند که افرادی که از افسردگی رنج می برند به طور مداوم دارای غلظت بالاتری از پروتئین به نام سیتوکین هستند که در هنگام التهاب در خون آنان آزاد می گردد و قربانیان خودکشی که پس از مرگ مورد آنالیز قرار گرفته اند سطوح بالاتری از سیتوکین های التهابی را در مغز خود داشته اند.

در آمریکا، میانگین سطوح PM2.5 در منطقه ها پرجمعیت تقریبا دو برابر توصیه سازمان بهداشت جهانی یعنی حداکثر پنج میکروگرم در متر مکعب است. نتیجه مطالعه ای که در سال 2021 میلادی منتشر شد نشان می دهد که دستیابی به این رقم ممکن است جان 100 هزار نفر را در سال نجات دهد.