روزنامه اطلاعات: جوانان از درد ناچاری کشورشان را ترک می نمایند - وبلاگ 8 شارژ

نمی توان همه جوان های ناراضی و منتقد به وضع موجود را ساده لوح دانست که تحت تأثیر القائات دیگران قرار گرفته باشند، با این حال نباید عامل شایعه سازی و دروغ پردازی گروهی را که با نیت های شوم خاصی به نا رضایتی جوان ها دامن می زنند نا دیده گرفت.

ما دیگر در یک حصار زندگی نمی کنیم بلکه هر جوانی امروز یک جام بلورین جم را در جیب خود دارد که هر لحظه اراده کند می بیند دیگر جوان ها در دیگر کشور ها چگونه زندگی می نمایند. البته این به معنای بهشت بودن جهانی خارج و دوزخ بودن کشور ما نیست و جوان های ما هم انتظار ندارند که حکومت برای آن ها همه چیز را رایگان ارائه دهد، یا کشور یک میلیون و ششصد و چهل وهشت هزار کیلومتر مربعی ما را مانند یک جزیره در همسایگی مان، که شاید به مقدار قشم خودمان هم مساحت نداشته باشد، با همه تسهیلات بسازد.

با این حال فقط کمبود امکانات نیست که جوان های ما را آزار می دهد. امید به فردای بهتر، نبودن تبعیض و پرداختن به شایسته سالاری در انتصاب ها از خواسته های ساده جوان های ماست.

داشتن اینترنت پرسرعت یکی از خواسته های ابتدایی جوان هاست. امروزه مانند گذشته نیست که انسان روی حصیر زانو بزند و به سنت طلبگی دنبال مطلب بگردد. بدون اغراق باید گفت که اگر انسان قصد یک کار پژوهشی سطح بالا را داشته باشد و بخواهد از منابع خارجی بهره گیری کند یا بیشتر سایت ها فیلتر است یا با سرعت اینترنت مو جود باید در مواردی قید کارش را بزند.

بحث شغل و ازدواج و مسکن که در زمره خواسته های ضروری همه جوان ها در همه جهانست در کشور ما، البته نه برای همه، به آرزو های دور دست تبدیل شده است. متأسفانه شمار زیادی از جوان ها بزرگ تر های خود را مقصر عدم تحقق آرزو های حداقلی خود می دانند. اما آیا واقعاً پدر مادر ها مسئول وضع موجودند یا در کشور ثروتمندی مثل ایران که در زمره ممالک غنی جهان قراردارد عدم برنامه ریزی، عدم همه جانبه نگری و عدم کاردانی شماری از کارگزاران حکومت در عرصه های مختلف چهار دهه اخیر چنین وضعی را موجب شده است؟

بدنه اجرایی کشور کند کار می نماید و ارتشا همچنان دارد از ایمان مردم به جمهوری اسلامی قربانی می گیرد. جوان ها این واقعیت های تلخ را می بینند، و مثل افراد مسن قدرت تحمل آن را ندارند. در های جهان هم به روی جوان های تحصیل نموده ما باز است و همه مشوق ها هم برای جذب آن ها در جهان وجود دارد. وقتی جوانی به بازی گرفته نگردد، وقتی گروه هایی با دید تنگ و انحصارطلبی که دارند همه چیز را برای خود و اطرافیان خویش می خواهند و مانع جذب جوان های مستعد می گردد حاصلش این است که ایران می گردد یک کشور فراوری تحصیل نموده و متخصص که آن ها را به رایگان به دیگر کشور ها صادر می نماید.

امروز در مشاغل تخصصی با پرداخت حقوق های پنج برابر چند سال پیش هم نیرو وجود ندارد، چون جوان های زیادی دارند می روند. البته ایران بزرگ ما امکانات بزرگ علمی و فرهنگی دارد و اگر این توان و خلاقیت به درستی به کار گرفته گردد قدرت جذب تحصیل نموده های داخلی به خوبی فراهم خواهد شد.

آیا گوش شنوایی هم وجود دارد که احساس خطر کند و دل به جوان ها بسپارد و پای درد دل آن ها بنشیند و بشنود که ما از درد ناچاری و بر خلاف میل باطنی خود خانه و خانواده و کشورمان را ترک می کنیم تا آینده بهتر و امن تری را بسازیم؟ قرار بوده است که چتر نهضت جوان گرایی همه جوان ها را زیر سایه خود بگیرد. لایق ها را به به کار گمارد و از فکر و توان آن ها کشور را بهره مند کند.

اما آیا واقعاً چنین شده است؟ متأسفانه این روز ها در تبادل نظر با جوان ها انسان به واقعیت های تلخی پی می برد که ظاهراً مسئولان یا از آن ها بی اطلاعند یا می دانند، ولی برای جذب این قبیل جوان ها کار درخوری صورت نمی گیرد.