جنبش جاگذاشتن گوشی در خانه! - وبلاگ 8 شارژ

جهت دریافت خدمات پتینه کاری سقف با گروه ساختمانی آبان در ارتباط باشید. هر گونه خدمات رنگ آمیزی با تکنیک های مدرن پتینه کاری را به ما بسپارید.

به گزارش خبرنگاران به نقل از روزنامه جوان ، نتیجه همه این میان برهای پرعجله تنهاترشدن آدم ها و تبدیل آن ها به کسانی است که نمی توانند یکدیگر را تحمل نمایند. چطور می گردد از تکنولوژی استفاده کنیم و اینقدر منزوی نشویم؟ شری ترکل، از ما انسان ها می خواهد که قلمرو از دست رفته خودمان را در میان حجم انبوه وقفه های فناورانه باز پس بگیریم. او به ما می گوید چطور باید تغییر کنیم تا به نسخه های خلاق تری از خودمان تبدیل شویم. اگرچه خطرات جهانی دیجیتال، رسانه های اجتماعی و دستگاه های هوشمند و اعتیاد به آن ها موضوع داغ این روزهای ماست، اما شری ترکل تقریباً سه دهه است که با این مسائل سروکله می زند. این مطلب ماحصل و تلخیص گفت وگویی است با شری ترکل که در وب سایت تینک - اکت منتشر شده است. ترجمان آن را با عنوان هنر تحمل آدم های خسته نماینده، از زبان شری ترکل و ترجمه بابک حافظی منتشر نموده است.

بچه های امروز قادر به درک احساسات دیگران و همدلی با آن ها نیستند؟ اینکه مردم مدام سرشان در گوشی است و آنجا به هم پیغام می دهند و تلفن همراه را به محور زندگی اجتماعی شان تبدیل نموده اند و من بر این باورم که ارسال پیغام متنی به جای ارتباط رودررو در حال تبدیل شدن به عامل اصلی از میان رفتن همدلی است.

در تحقیقاتم موضوعی را به وضوح مشاهده کردم. در همه جا از کلاس های ابتدایی گرفته تا دبیرستان ها و شرکت ها می بینم گفت وگویی بین مردم شکل نمی گیرد و به جای آن سرشان در گوشی است.

یکی از خنده دارترین رونمایی هایی که در آن حضور داشتم، مربوط می گردد به اوایل معرفی اینترنت اشیا. در آنجا می توانستید قهوه تان را از استارباکس سفارش دهید و نرم افزار شما را به نزدیک ترین شعبه راهنمایی می کرد. شما از قبل فهرست همه آدم هایی که دلتان نمی خواست با آن ها روبه رو شوید را به برنامه می دادید و برنامه شما را از مسیری می برد که به هیچ کدام شان برخورد نکنید. اسمش را هم گذاشته بودند زندگی بدون اصطکاک. یادم می آید که با خودم فکر کردم: چه کسی گفته است که شما هیچ گاه نباید با آدم های سخت یا لحظه های سخت روبه رو شوید، از چه زمانی تا حالا این شده تعریف زندگی خوب؟. فناوری برای ما ابزاری شده است برای تجربه زندگی هایی که آدم ها از آن حذف شده اند. زندگی بدون اصطکاک در ابتدا قرار بود فقط در حوزه مالی اجرا گردد، اما امروزه بیش از هرچیز با زندگی بدون اصطکاک در حوزه اجتماعی روبرو هستیم.

مطالعه ای که گوگل درباره محیط کاری خودش انجام داد خیلی مرا تحت تأثیر قرار داد. در این تحقیق، آن ها درباره تمام کارکنانی که از بدو تأسیس شرکت استخدام شده بودند، تحقیق کردند. در آن ابتدا، فلسفه شان برای استخدام نیرو این بود که تصور می کردند نیروهایی در سازمان پیروز خواهند بود که برنامه نویسان خیلی خوبی باشند، مشتریان باحالی باشند، یا مهارت های الگوریتمی و ریاضیاتی بالایی داشته باشند، اما بعداً معلوم شد در واقع افرادی در سازمان پیشرفت نموده بودند که به هیچ وجه دارای این مهارت ها نبودند. نیروهایی که طی این سال ها در سازمان پیروز شده بودند، افرادی بودند با مهارت گفت وگوی خوب، همدلی بالا، توانمند در کار تیمی و به طورکلی آن هایی که حائز همه شرایط لازم برای مشارکت در فعالیت های تبادل نظر محور بودند.

اولین چیزی که لازم داریم این است با کمی فروتنی به این بیندیشیم در شرایطی که احتیاج به کار تیمی و خلاقیت وجود دارد، خوب بودن در تفکر الگوریتمی چقدر به کارمان خواهد آمد. گوگل تیم های درجه یکی داشت که در ابتدا فرض می شد اعضای آن ها بهترین ایده پردازان سازمان هستند، اما در واقع این تیم ها آن هایی بودند که بهترین کار تیمی را انجام می دادند. ما زمانی بهترین خودمان هستیم که بتوانیم همدلی ورزیده و با دیگران تبادل نظر کنیم. مهم است که در ادامه این مثال، بحث درباره شکوه و عظمت الگوریتم و خارق العادگی هوش مصنوعی را مطرح کنیم.

چیزهایی وجود دارد که مفید بودنشان ثابت شده است، اما همان چیزها را هم اگر کورکورانه دنبال کنید به انواع دردسرها گرفتار خواهید شد. در حوزه تشخیص پزشکی، تعیین شده است پزشکانی که در واقعیت روبه روی بیمار می نشینند و توضیح حالش را می گیرند چیزهای زیادی را می بینند که هوش مصنوعی قادر به دیدن آن ها نیست. سیستم پزشکی ناکارآمد خواهد بود، اگر تنها بر داده های هوش مصنوعی تکیه کند و دست به کنارگذاشتن پزشکانی بزند که یاد گرفته باشند در کنار بیمار بنشینند، معاینه اش نمایند، توضیح حال بگیرند و به طور کلی بدانند چه کار نمایند.

هوش مصنوعی حوزه ای است که در آن، موارد زیادی از افراط در استفاده و سپس اصلاح را شاهد هستیم. برای همین است در هر زمینه ای رد پای آن را مشاهده می کنید. در پزشکی هم به نظر می رسد این افراط وجود دارد. حتماً در معاملات سهام هم چنین چیزی را مشاهده نموده اید. البته من دشمن فناوری نیستم، ولی مردم گاهی فراموش می نمایند که آدم ها چه کارهایی می توانند بنمایند.

فرض کنید من و شما برای ناهار بیرون می رویم. خیلی از مردم در این شرایط گوشی هایشان را با خود می آورند، اما خاموشش می نمایند و پُشت ورو روی میز می گذارند. اثبات شده است که در این حالت، تبادل نظرها هم از همدلی کمتری برخوردار خواهد بود و هم موضوع صحبت به مسائل کم اهمیت تر تنزل خواهد یافت. منظور از استفاده با اراده از گوشی این است که اگر قرار باشد با هم ناهار بخوریم و همدیگر را بشناسیم، باید گوشی هایمان را در جایی خارج از محدوده دید خود قرار دهیم. حضور گوشی فکر و ذکر شما را به جاهای دیگری می کشاند. وقتی در کنار آدم های دیگر هستید، باید واقعاً بخواهید که با آن ها باشید. گوشی آدم ها را در لحظات فراغت بسیار کم طاقت می نماید. پی درپی گوشی خود را چک و تند و تند پیغام های ورودی جدیدی از سراسر جهان روی گوشی تان دریافت می کنید. افرادی که با آن ها مصاحبه نموده ام می گویند صحبت کردن رودررو با مردم خیلی کند و حوصله سربر است. یکی از نکات مرتبط با استفاده ارادی از فناوری این است که بتوانید آن را کنار بگذارید و با خسته نماینده بودن آدم ها و کندی آن ها اخت شوید.

مردم احساس بی قراری می نمایند. آن ها نمی توانند زندگی را با سرعت کند انسانی تحمل نمایند. حتی موقع قدم زدن در ساحل هم مدام گوشی شان را چک می نمایند. ما در آغاز مسیری برای رسیدن به لحظه عقب گَرد هستیم.

یاد بگیرید که احتیاجی ندارید پیوسته پیغام ورودی و محرک جدید دریافت کنید، برای بازپس گیری تبادل نظر با مردم، سعی کنید به جای ارسال پیغام متنی یا ایمیل، اول سراغ گفت وگوی مستقیم بروید. اجزای سازنده یک مشارکت تبادل نظر محور را بشناسید. انتظار نداشته باشید که دیگران فوراً با شما هماهنگ شوند. برای آغاز، همین که کل روز با دیگران پیغام ردوبدل نکنید، کافی است.

باید جنبشی را برای جاگذاشتن گوشی هایمان در خانه راه بیندازیم. ما جهانی کاملاً جدیدی که گوشی هایمان قرار است نشانمان دهند را زیادی برای خودمان عظیم نموده ایم.