عجیبترین جاذبه های گردشگری که نباید آنها را لمس کرد! - وبلاگ 8 شارژ

برای دریافت مشاوره و خدمات تخصصی گردشگری و سفر به سراسر دنیا با bestcanadatours.com مجری مستقیم تورهای مسافرتی و گردشگری همراه باشید.

جالب ترین مکان های گردشگری که نباید به آنها دست زد

وقتی برای اولین بار از یک مکان مشهور بین المللی بازدید می کنید، امکان این که در اثر زیبایی بی نظیر مکان های مثل کانال های ونیز یا تابلوی مونالیزا گیج شده و برای لمس این زیبایی ها با دست خود جلو بروید، وجود دارد. در بعضی از مکان های گردشگری ممانعتی از نظر قانونی برای استفاده از حس لامسه خود نخواهید داشت، ولی بهتر است که این کار را انجام ندهید. در ادامه با تعدادی از این مکان های گردشگری آشنا می شویم.

سنگ بلارنی، (The Blarney Stone) در ایرلند

تلاش برای لمس سنگ بلارنی بسیار معمول شده است. زیرا افسانه ای وجود دارد که هر کس که زیر این سنگ را ببوسد، قدرت سخنوری بی نظیری می یابد به طوری که هر چه بگوید، همه باور می کنند. این باوری ایرلندی است.

تصور کنید که به خاطر یک افسانه ایرلندی در شرایطی نامناسب جلوی همه دراز شوید تا صورت خود را به این سنگ نزدیک کنید و سنگی را که میلیون ها نفر قبل از شما بوسیده اند، ببوسید. این سنگ در واقع مانند بشقابی است که میلیون ها نفر دهان خود را روی آن تمیز کرده اند. چه هدیه ای ارزش بوسیدن این سنگ را دارد؟

قبر اسکار وایلد، (Oscar Wild) در پاریس

آه اسکار. بهتر از چسباندن صورت خود به سنگ قبرت و نقش بستن کلکسیونی از رژ لب بر روی آن چه طور می توانیم قدردانی خود را به تو نشان دهیم. بگذارید سوالی از خود بپرسیم، آیا امکان داشت اسکار این کار را انجام دهد؟ مطمئنا خیر. اسکار به جای چسباندن صورت خود به سنگ قبر کمی دورتر می ایستاد و با جملات کوتاه خود از شخص فوت شده قدردانی می کرد. اسکار می گفت:

گاهی یک بوسه می تواند تمام زندگی یک انسان را نابود کند.

معبد کارنی ماتا، (Karni Mata) در هند

معبد کارنی ماتا در هند زیستگاه میلیون ها موش است. نحوه برخورد با این شرایط کاملا بستگی به خلق و خوی شما دارد، ولی فکر کنید این شرایط و این تعداد موش در زندگی روزانه چه قدر عجیب و نخواستنی خواهد بود.

بوی بد این تعداد موش که در فاصله نزدیکی از شما زندگی می کنند، چه حسی داشت؛ مطمئنا از فاصله صد متری هم مشتاق به دیدن این همه موش نخواهید بود، درحالی که در این معبد باید با پای برهنه وارد شوید. هندی ها بر این باور هستند که اگر موشی پای شما را لمس کند، خوش شانسی به سراغ شما خواهد آمد.

تئاتر گراومن چینی، (Grauman Chinese Theatre) در کالیفرنیا

این راه برای نمایش جهت رفت به تئاتر گراومن چینی است که در طی زمان این راهرو بسیار معروف شده و به واک آو فیم، (Walk of Fame) معروفیت پیدا کرده است. تعدادی از هنرپیشه ها و خوانندگان معروف اثر دست یا پای خود را بر روی سیمان خیس کف این راهرو قرار داده اند. به واسطه این آثار گردشگران جواب سئوال های خنده دار خود را که مثلا دست من بزرگ تر است یا دست میرنا لوی، (Myrna Loy) می یابند و این مکان از استقبال زیاد گردشگران برخوردار شده است.

وقتی که این سنگ های سیمانی را لمس می کنید، مانند این است که با میلیون ها نفری که قبل شما این کار را انجام داده اند، دست می دهید. شخصی کمی قبل شما با کف دست عرقی این کار را انجام داده؟ بله. شما با او هم دست داده اید. دمپایی های او هم دست های ویل اسمیت، (Will Smith) را بی نصیب نگذاشته است. پس قبل لمس این آثار بیشتر فکر کنید.

مجسمه فردیناند ماگلان، (Ferdinand Magellan) در شیلی

اگر با خود فکر می کنید که من قایق رانی در شیلی را بسیار دوست دارم، ولی هربار که به جسمی روی آب نگاه می کنم دریازده می شوم، شانس با شما است، چون این مجسمه مخصوص شماست.

بوسیدن پای این مجسمه دوای درد شما است. چون پا قسمتی از بدن است و ... . درست است، این موضوع چه ربطی به دریا زدگی دارد. هیچ ربطی ندارد و همه این ها فقط یک افسانه است. از همه جای این مجسمه زیبا، چرا پای او شفابخش باشد. پای این مجسمه قبل از شما از طریق میلیون ها نفر بوسیده شده است. به نظر از خیر قایق رانی گذشتن بهتر است.

مجسمه سن پیتر، (St. Peter) در واتیکان

بله باز هم پا. پای این مجسمه از طریق گردشگران و زائران زیادی به خاطر باور مقدس بودن آن، بوسیده می شود. پیتر وقتی که بر سر دروازه های جهنم و بهشت در دنیای آخرت قرار گرفتید، لطف خود را شامل حال شما خواهد کرد. اگر شما به صورت غیرمودبانه از جلوی این مجسمه عبور کنید، بدون این که به پاهای او توجه کنید، احتمالا در آخرت شما را در ابرها رها می کند و خطاب به شما می گوید:

پاهای من به اندازه کافی مقدس نبودند که آن ها را نبوسیدی؟

مجسمه ژولیت، (Juliet) در ایتالیا

این مجسمه که مربوط به داستان رومئو و ژولیت است، در معرض تماس همگان قرار گرفته است و بازدیدنمایندگان زیادی در حالی که از سر و کول آن بالا رفته اند، از آن عکس می گیرند. برای در امان بودن مجسمه بهتر است آن را به موزه منتقل کنند و شما هم سعی کنید آن را لمس نکنید.

میمون های ماکاکای گیبرالتار، (Macaques of Gibraltar) در گیبرالتار

از زمان کودکی همه آرزوی بازی با میمون ها را داشته اند. حتما برای دیدن میمون های ماکاکا به گیبرالتار بروید. این میمون ها بسیار وحشی هستند؛ اگر قصد لمس کردن آن ها را دارید، بدانید که شما را زخمی خواهند کرد. پس اگر به این منطقه رفتید، به دیدنی این میمون ها از فاصله دور اکتفا کنید.

نکات تکمیلی

1. اثرات مخرب لمس بر آثار تاریخی: لمس مکرر آثار تاریخی می تواند به مرور زمان آسیب های جدی به آنها وارد کند. روغن و اسیدهای طبیعی پوست انسان، حتی در مقادیر کم، می توانند باعث فرسایش تدریجی سطوح شوند. در موزه لوور پاریس، شیشه محافظ اطراف تابلوی مونالیزا نه تنها برای جلوگیری از سرقت، بلکه برای محافظت از اثر در برابر آسیب های ناشی از لمس مکرر نصب شده است.
2. آموزش گردشگران: بسیاری از کشورها برنامه های آموزشی برای گردشگران راه اندازی کرده اند تا آنها را با اهمیت حفاظت از میراث فرهنگی آشنا کنند. برای مثال، در یونان، در ورودی اکثر سایت های باستانی، تابلوهای اطلاع رسانی نصب شده که به زبان های مختلف توضیح می دهند چرا نباید به آثار دست زد.
3. فناوری در خدمت حفاظت: امروزه از فناوری های پیشرفته برای حفاظت از آثار تاریخی استفاده می شود. در برخی موزه ها، سنسورهای حساس به لمس نصب شده که در صورت نزدیک شدن بیش از حد بازدیدکنندگان به آثار، هشدار می دهند. همچنین، واقعیت مجازی این امکان را فراهم کرده تا بازدیدکنندگان بتوانند بدون لمس فیزیکی، تجربه نزدیک تری با آثار داشته باشند.
4. تأثیر فرهنگی لمس آثار: در برخی فرهنگ ها، لمس اشیاء مقدس یا تاریخی بخشی از سنت محسوب می شود. این موضوع چالش هایی را برای حفاظت از آثار ایجاد می کند. برای مثال، در هند، برخی معابد اجازه می دهند زائران مجسمه های مقدس را لمس کنند، اما این کار به مرور زمان باعث فرسایش آنها می شود.
5. قوانین و مجازات ها: بسیاری از کشورها قوانین سختگیرانه ای برای حفاظت از میراث فرهنگی خود وضع کرده اند. در ایتالیا، آسیب رساندن به آثار تاریخی می تواند جریمه های سنگین و حتی حبس به همراه داشته باشد. در سال 2023، یک گردشگر به دلیل حکاکی روی دیوار کولوسئوم رم به پرداخت جریمه سنگین محکوم شد.
6. راهکارهای جایگزین برای تعامل: موزه ها و سایت های تاریخی به دنبال راه های خلاقانه برای ایجاد تعامل بدون لمس هستند. برخی موزه ها نمونه های مشابه آثار اصلی را برای لمس در اختیار بازدیدکنندگان قرار می دهند. در موزه بریتانیا، اتاق های لمسی وجود دارد که در آنها بازدیدکنندگان می توانند با نسخه های دقیق آثار تاریخی تعامل داشته باشند.
7. تأثیر گردشگری انبوه: افزایش چشمگیر تعداد گردشگران در برخی مکان های تاریخی، چالش های جدیدی ایجاد کرده است. در ونیز ایتالیا، فشار ناشی از گردشگری انبوه باعث فرسایش سریع تر ساختمان های تاریخی شده است. مقامات شهر در حال بررسی راهکارهایی برای محدود کردن تعداد بازدیدکنندگان هستند.
8. اهمیت آگاهی رسانی: کمپین های آگاهی رسانی نقش مهمی در ترویج رفتار مسئولانه گردشگران دارند. سازمان جهانی گردشگری ملل متحد (UNWTO) برنامه هایی برای ترویج گردشگری پایدار و احترام به میراث فرهنگی راه اندازی کرده است. این برنامه ها شامل تولید محتوای آموزشی و برگزاری کارگاه های آموزشی برای راهنمایان تور و گردشگران است.
9. نقش رسانه های اجتماعی: رسانه های اجتماعی می توانند هم مفید و هم مضر باشند. از یک سو، آنها می توانند به سرعت اطلاعات مربوط به حفاظت از میراث فرهنگی را منتشر کنند. از سوی دیگر، تمایل به گرفتن عکس های خاص می تواند باعث رفتارهای نامناسب شود. برخی سایت های تاریخی مانند معبد آنگکور وات در کامبوج، قوانین سختگیرانه ای برای عکاسی وضع کرده اند.
10. آینده حفاظت از میراث فرهنگی: با پیشرفت فناوری، روش های جدیدی برای حفاظت از آثار تاریخی در حال ظهور هستند. استفاده از هوش مصنوعی برای نظارت بر رفتار بازدیدکنندگان، ایجاد پوشش های نامرئی محافظ برای آثار، و توسعه تورهای مجازی از جمله راهکارهایی هستند که می توانند به حفظ میراث فرهنگی برای نسل های آینده کمک کنند.

سخن پایانی

احترام به میراث فرهنگی و تاریخی جهان، مسئولیتی است که بر دوش تک تک ما قرار دارد. با آگاهی از تأثیرات اقدامات ما و رعایت اصول گردشگری مسئولانه، می توانیم نقش مهمی در حفظ این گنجینه های ارزشمند برای نسل های آینده ایفا کنیم. به یاد داشته باشیم که هر اثر تاریخی، داستانی از گذشته را روایت می کند و وظیفه ما این است که اجازه دهیم این داستان ها برای قرن های آینده نیز باقی بمانند. پس در سفرهای خود، با چشم ببینیم، با قلب احساس کنیم، اما با دست لمس نکنیم.